Dit is hoe ik me het liefst voorstel. Zonder kwaaltjes en dingetjes, maar die heb ik wel, ik heb een vorm van epilepsie en autisme. Ook vertel ik liever niet wat mijn hobbies zijn, omdat veel mensen dit gek vinden. Tot voorkort, ik mag best zeggen wie ik ben, wat ik leuk vind en wat mijn kwaaltjes zijn.
Al sinds ik klein ben schrijf ik. Sinds de middelbare school ook gedichten. Altijd riepen familieleden en vrienden : "Eline hier moet je iets mee doen", maar wat...
Waar vind je een uitgeverij die zoiets wil doen? Nou.. Op bol.com 'Brave new Books'.
Dit heb ik gedaan, ik ben gestart bij Brave new Books en ben heel blij dat ik eindelijk mijn eerste boek heb geschreven, waar ik zo lang op gewacht had.
Het zal sommig niet ontgaan zijn dat ik mijn boek heb geschreven en er heel trots op ben, juist omdat ik zo onzeker over mezelf ben en dit toch en hele prestatie is.
Lees dus snel verder....
Op de voorkant staat een mega foto van mijn hoofd. Dit is omdat ik trots ben op wat ik heb gedaan, ik vind dat iedereen het gezicht achter Eline Vliegenberg mag weten. Ik ben niet perfect! En ook daarom wil ik mijn gezicht laten zien. Ik ben veel gepest en nu nogsteeds, niet alleen door jongeren die proberen stoer te doen of wat dan ook, maar ook door volwassenen.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik denk "Ieder mens mag er zijn, hoe hij of zij ook is, zo laat je je van je beste kant zien." De mensen die ik 'lelijk' noem, zijn mensen die zich anders voordoen als dat ze zijn, die andere mensen het leven proberen zuur te maken.
Mijn gedichtenbundel gaat over de ups en downs in het leven, vooral veel gedichten zijn geschreven aan mijn opa, die sinds mijn 5e niet meer leeft. Ik ben nu (zoals ik al eerder heb gezegd) 20 jaar en hou nog steeds zielsveel van hem. Mijn moeder en oma staan er altijd van te kijken hoeveel ik nog van hem weet, en hoeveel ik van mezelf in hem herken, of andersom.
Ik vind dat iedereen mag weten wie ik ben en wat ik van bepaalde dingen in het leven vind.
Het grootste compliment wat ik tot nu toe heb gekregen over een van mijn gedichten is die van mijn beste vriendin, ze heeft het volgende gezegd: "ik moet dit gedicht over jou opa niet gaan lezen, want dan denk ik aan mijn eigen opa en ga ik huilen". Het is mooi, dat je mensen op die manier kan raken. Dit betekend dat je toch echt wel heel erg goed bent, want je koppelt niet altijd een gedicht aan je eigen leven.
Terwijl ik dit zelf typ, komt er een soort rust over me heen. Ik weet niet of er mensen zijn die dit lezen, maar toch komt het over als "het is goed dat je dit deelt".
Wil je meer lezen ? Mijn boek is nu te koop op bol.com
http://www.bol.com/nl/p/gedichten/9200000028104154/?country=NLLiefs,
Eline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten